بیگانه ام
باچشمی که انکار میکند اشکم
وقلبم که تکذیب میکند حضورت را
باسرنوشت
که نمیرساند
عطش اندامم
به دستان سیرابت
وساعت
که میشمارد لحظه هایم را
بی حضورتو.
آه که یگانه آشنایم
دراین ورطه ی تشویش
قلم بود وکاغذی
درکوچه های پریشانی.
کجای تقدیرمن خفته بودی
که خاموش کر دزمزمه ام را
صدای عبورتو...
تاریخ : سه شنبه 91/10/19 | 12:21 عصر | نویسنده : زهره صفی آریان | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
